जाता जाता एक नजर इथेही........

Sunday, June 21, 2009

नेमके सत्य काय.......

गेल्या वर्षी आई-बाबांबरोबर नाशिकच्या डोंगरे मैदानावर भरलेले गृहपयोगी वस्तूंचे भव्य प्रदर्शन पाहावयास आम्ही गेलो होतो. नेहमीप्रमाणे आज जाऊ उद्या जाऊ करता करता जेव्हा शेवटचे दोन दिवस उरले तेव्हा एकदाचा आम्हाला मुहूर्त लागला. नेमका शनिवार होता. रिक्षा सोडली तेव्हाच जाणवले की इतक्या मोठ्या परिसरात प्रदर्शन भरलेले असूनही प्रचंड गर्दीमुळे जागा अपुरी पडत होती. आता आलोय तर पाहूनच जावे, गर्दी तर गर्दी असे म्हणून आम्ही तिघेही त्याचा भाग होऊन गेलो.

हे बघ ते बघ, उगाच किडूकमिडूक खरेदी कर असे करत आम्ही तिघे मजा करत चाललो होतो. गर्दीमुळे थोडा त्रास होत होता परंतु जास्ती करून बायका,पोरी, फॅमिलीवाले लोकच होते. क्वचित थोडीशी जाणीवपूर्वक धक्काबुक्कीही होताना पाहिली. पण एकंदरीत सारे ठीक चालले होते. खूप सारी लोणची ठेवलेला एक राजस्थानी स्टॉल होता.... तिथे बरेच लोक टेस्ट करत होते. आम्ही त्याला वगळून पुढे गेलो आणि पुढच्या स्टॉलवरच्या सोयाबीनच्या गोष्टी पाहायला सुरवात केली तोच........

"XXX, XXXXXX क्योंरे मेरी घरवालीको छेडता हे..... XXXX , XX, XXX क्या समजता हैं भीड का फायदा उठाके भागेगा.... साला, मैं नही छोडनेवाला। " पाठोपाठ दोन जोरदार आवाज आले. मुस्कटात मारल्यासारखे. आधीच गर्दी त्यात इतक्या मोठ्या आवाजातले ओरडणे व लागोपाठ मारल्याचा आवाज ... त्या सगळ्यांच्या भोवती बरेच लोक जमा झाले. आम्हीही होतो त्यात. ज्याला मारले होते त्याच्याकडे लक्ष गेले ... मध्यमवर्गीय मराठी माणूस होता. बरोबर बायको व दोन मुली होत्या. अचानक झालेल्या आघाताने त्याच्या तोंडून शब्दच फुटत नव्हता. बायको, मुली भेदरून गेलेल्या. तो एकदम गयावया केल्यासारखे म्हणाला, " अरे मी कशाला मारू तुझ्या बायकोला धक्का? ही बघ माझी बायको-पोरी बरोबर आहेत. तुझा गैरसमज झालाय. अग तू तरी सांग ह्याला. "

त्याची बायकोही घाबरलेली होती.. तिनेही विनवणीच्या सुरात म्हटले, " नाही हो, ह्यांनी नाही धक्का मारला. कशाला मारताय उगाच .... " अन ती रडायलाच लागली. तसेच नवऱ्याकडे वळून त्याच्या गालाला हात लावून धीर द्यायचा प्रयत्न करीत होती. कोणाला धक्का लागलाय ते पाहावे म्हणून नजर वळवली तर एक भैय्या फॅमिली होती. नुकतेच लग्न झाले असावे. भैय्यीण दिसायला चांगली होती. आपली बायको अप्सरा आहे असे भैय्याचे मत असावे. ( असू दे बापडे. चांगलेच आहे असे वाटणे. ) ती बरीच नटलीही होती. भैय्याला तिने सांगितले असावे की ह्याने मला धक्का मारला. तो एकदम ह्या माणसावर धावून आला होता.

बाचाबाची सुरू झाली. मराठी नवरा-बायको अतिशय गयावया करत होते. तो तो भैय्या जास्तच चवताळत होता. गर्दीत ८०% लोकांना भैय्याचे म्हणणे बिलकुल पटलेले दिसले नाही. टिपीकल, " ए चल चल, अभी जाने दे. इतनी भीड मैं थोडाबहोत धक्का लग सकता हैं. और इतना तेरेको लगता हैं तो आनेका नही ना गर्दी में और औरत को तो बिलकूल नही लानेका. " असे लोक बोलायला लागले तसे हे ऐकून भैय्या अजूनच अंगावर धावत ओरडायला लागला, " क्यों नही आनेका? तुम कौन हमको बोलनेवाला, और घरवालीकोभी लाऊगा. देखता हूं कौन उसको धक्का मारताय.... " मी त्याच्या बायकोकडे पाहिले तर ती हे सगळे मस्त एन्जॉय करत होती. तिने एकदाही भैय्याला अडवायचा प्रयत्न केला नाही की तिथून बाजूलाही झाली नाही.

मी आणि आई थक्क झालो. आम्हाला वाटले ह्या भैय्या कपल चा हा नेहमीचा उद्योग असावा. करमणुकीचा प्रकार. तीतर उघड मजा घेत होती. शिवाय मी कशी सुंदर आहे याचाही गर्व होताच. भैय्याला असे त्या बिचाऱ्याला चारचौघात त्याच्याच बायकोपोरींसमोर मारण्यात व अशी शोभा करण्यात आनंद मिळत होता. माझे चुकीचेही असेल कदाचित पण आम्हाला व गर्दीतल्या अनेक लोकांना मुळीच वाटले नाही ह्या माणसाने तिला धक्का मारला असेल. गर्दीच इतकी होती की .... शेवटी तिघाचौघांनी भैय्याला थोपवले. चल चल बहोत हो गया.... असे म्हणून प्रकरण निवळवले.

मला ह्या घटनेचा फार त्रास झाला. जर खरेच त्याने धक्का मारलेला नसेल तर इतके गयावया का करावे? समजा तो गांगरला असेल, अशा प्रकरणांत मॉबला डोळे नसतात असेही आपण गृहीत धरू पण त्याच्या बायकोने का झाशीच्या राणीचा पवित्रा घेतला नाही? तिला तर तिचा नवरा नक्कीच माहीत असावा.....तो असे कधीच करणार नाही..... (का या आधीही असे तिच्या पाहण्यात आले असेल? ) किमान बायकोपोरी बरोबर असताना तरी तो अशी हिंमत करणार नाही. ( का तिला माहीत असावे आपला नवरा कसा आहे ते? म्हणूनच.......
) कुठलीही बायको असे ऐकून घेणार नाही.

आम्ही बाहेर पडलो तेव्हा भैय्या व बायको चाट खाताना दिसले. दोघेही खिदळत होते. दोघांच्याही चेहऱ्यावर कशी मज्जा आली असेच भाव होते. ( निदान आम्हाला तरी वाटले तसे. ) आजही मला ते मराठी कुटुंब दिसते. ह्या घटनेने त्या चौघांवर एकाचवेळी भावनिक आघात झाला. मुलींच्या मनात भीती, बापाची अशी अवहेलना... कदाचित कुठेतरी खोल मनात तळाशी खरेच का बाबांनी....... बापाला- बायको-पोरींना काय वाटले असेल? जगासमोर असा अपमान..... उद्या ऑफिसमध्ये, शेजारीपाजारी..... कोणाकोणाला स्पष्टीकरण देणार..... मला अजूनही त्रास होतोय तर त्या सगळ्यांना............... किती झाला.... होत असेल........


इथे तो माणूस भैय्या होता म्हणून हे लिहिलेले नसून.... ही एक अतिशय चमत्कारिक प्रवृत्ती आहे. नंगेसे खुदा भी डरता हैं। याप्रमाणे काही लोक नेहमीच असे वागतात अन मुळात स्वभावाने गरीब लोक भरडले जातात. दुर्दैवाने मला या भैय्या-भैय्यीणी मध्ये एक छुपी दर्पोक्तीही दिसली.

4 comments:

  1. bapre. vachunach itaka tras zala. tya family la kiti maanasik traas zala asel?
    ani kunachyahi babatit hou shakata he. upay kay ani yavar? apan tabyetine ani awajane bhaiyya la bhaari padanare asalo pahije, hach ekmev?

    ReplyDelete
  2. सर्किट... आभार.
    मागे एकदा दूरदर्शनवरही महाराष्ट्रातल्या कुठल्याश्या गावात एका शिक्षकाचेही असेच कपडे फाडून त्याला बायका मारत होत्या व त्याची बायको रडत नका हो मारू असे विनवत होती. हा सगळा प्रकार संपूर्ण दिवसभर दाखवला गेला. इतका त्रास झाला डोक्याला. पुन्हा काय खरे काय खोटे ते कळालेच नाही. असो.

    ReplyDelete
  3. khup chhan lihiles bagyashree..agg madhyantari mi Mumbai meri jaan movie pahila..tyat hi eka shetty la kasa mansik tras dila jato he darshavale ahe..farak itakach ki prakaran wegale hote..pan manasik tras ani tohi bayko muli samore...mala hi khup wait watle hote temva....ajj wachatana ekdam athwale...

    ReplyDelete
  4. vichar karnyasarkhach vishay aahe... on lighter note, manase valyana pathavun dyayache ka? :)

    ReplyDelete

आपापले रोजचे नियमित उद्योग नित्यनेमाने करत असताना अनेकविध घटना स्वत:च्या आयुष्यात व आजूबाजूला घडत असतात. त्या मनावर कधी ठळक छाप ठेवतात तर कधी कुठेतरी अंधूक नोंद होते. वेगवेगळ्या मन:स्थितीत त्या नोंदी पुन्हा पृष्ठावर येतात... त्यांचा धांडोळा घेण्याचा हा प्रयत्न.

आपण आवर्जून वाचलेत, अभिप्राय दिलात, मन:पूर्वक आभार !