जाता जाता एक नजर इथेही........

Friday, June 26, 2009

बोले तैसा चाले.......

प्रसंग १

रोहनः मॉम,.... मॉम... ऐक ना गं. ( वय: आठ )
सुनिताः रोहन, अरे काय आहे रे? तू ना एकदा का सुरवात केलीस की थांबतच नाहीस .... मी काम करतेय ना?
रोहनः मॉम, हो गं. काम तर तू सारखीच करत असतेस. ए ऐक ना... आज ना आमच्या नीलिमा टीचरने ना खूप मस्त गोष्ट सांगितली.
सुनिताः झाले का तुझे नीलिमा टीचरचे गुणगान सुरू? बरं बरं, लागली फुगा नकोय. हे बघ ठेवले काम बाजूला, आता सांग तुझी नीलिमा टीचर काय म्हणत होती ते.
रोहनः मॉम, अग एका आजीची गोष्ट आहे. तिच्याकडे घरातले फार काही लक्ष देत नसतात. पण मग घरात सून येते आणि ती सगळ्यांना आजीवर प्रेम करायला लावते. नीलिमा टीचरला ना गोष्ट सांगताना रडूही आले. ते पाहून आम्ही सगळे रडलो. नीलिमा टीचर म्हणत होती सगळ्यांवर प्रेम करा, मदत करा.
सुनिताः बरोबर. तुमची नीलिमा टीचर म्हणते ना तसेच कर तू.
रोहनः मॉम, माझा ना फार गोंधळ होतो गं. मी नीलिमा टीचरला मावशी म्हणू की टीचर? ती आपल्याच बिल्डिंग मध्ये राहते, मग मी घरी असतो तेव्हा तिला मावशी म्हणतो अन स्कूल मध्ये मात्र.....
सुनिताः तुला नीलिमा मावशी फार आवडते ना रोहन?
रोहनः यस, मॉम. नीलिमा मावशी एकदम बेस्ट. ती कधी खोटे बोलत नाही. ती सांगेल ते Trueच असते. आता मी जातो खेळायला. तू कर तुझे काम. टाटा......

प्रसंग २

रोहनः मॉम ... मॉम..... मॉम....
सुनिताः रोहन ... रोहन.. रोहन... स्टॉप. मला ऐकू आले आहे... काय झाले एवढे ओरडायला?
रोहनः ( खिडकीतून डोकावत..... मॉमला खुणा करतो इकडे ये .... ) मॉम, तुला ऐकू येतेय का?
सुनिताः ( कानोसा घेत..... खिडकीतून वाकून पाहते ... ) कोणाचा तरी ओरडण्याचा..... रडण्याचा आवाज येतोय ना रोहन?
रोहनः मॉम, मी आत्ता वर येत होतो ना तेव्हा मीनल म्हणाली की नीलिमा मावशीच्या आजी रडत आहेत.
सुनिताः रोहन त्या मावशीच्या आजी नाहीत रे .... सासूबाई आहेत. पण त्या का रडत होत्या?
रोहनः मीनल आणि मी गेलो होतो पाहायला आजी का रडतात ते. मॉम, आजी ना बाहेरच्या जिन्यात बसून रडताहेत गं. आम्ही आजींना विचारलं, का रडताय........ पण त्यांनी सांगितलेच नाही.
सुनिताः ( हा काय प्रकार आहे...? नीलिमा तर घरात आहे मग सासूबाई का बाहेर बसून.... आता ह्या रोहनला काय सांगायचे? ) रोहन अरे मावशी घरात नसेल आणि दार लागले असेल. मग आजी ना घाबरल्या असतील.
रोहनः नाही नाही मॉम, नीलिमा मावशी घरात आहे.

प्रसंग : ३

सुनिताः रोहन, काय रे झालं बाळा? आज एकदम गप्प आहेस. खेळायला गेलास पण तुमचा नेहमीचा आरडा ओरडा नाही ऐकू आला. कसला एवढा विचार चाललाय? शाळेत आज काय मज्जा झाली? नीलिमा टीचरने नवीन कुठली गोष्ट सांगितली ती सांगणार नाही का मॉमला?
रोहनः ( एकदम रागाने.... ) मला नीलिमा टीचर आवडत नाही. ती खोटारडी आहे. मी आत्ता खाली खेळायला गेलो ना तेव्हा मीनल म्हणाली की तिची आई बाबांना सांगत होती, " बिचाऱ्या आजी. ह्या निलीमाला वेड लागलेय का? चार तास काल त्यांना उपाशीतापाशी बाहेर बसवून ठेवले हो. असे कोणी करतं का? कारण काय तर संध्याकाळचे जेवण तयार ठेवले नाही. किती मोठ्याने ओरडत होती त्यांच्यावर. " मॉम, कालच तर आम्हाला स्कूलमध्ये म्हणाली की सगळ्यांवर प्रेम करा, मदत करा ......... आणि आता........ आजीला अशी शिक्षा केली. खोटारडी आहे अगदी. आजीवर प्रेम करायला हवे ना..... मग? मी नीलिमा मावशीला माझी फ़्रेंड.... एकदम True बोलणारी फ़्रेंड समजत होतो पण ती तर..... I hate her....
सुनिताः ( रोहन, बाळा....... कसे समजावू राजा तुला.......... जगात अनेक मुखवटे घेऊन माणसे जगत असतात. खायचे दात अन दाखवायचे दात हे नेहमीच एकच असतील असे नाही रे. तुझ्या भावविश्वाला आज पहिला धक्का बसलाय..... असे अजून कितीक........ ) रोहन, असे बोलू नये. तू यातून काय शिकलास सांग बरं? तू कधी कधी आजोबांना म्हणताना एकले असशील ना...... ' बोले तैसा चाले त्याची वंदावी पाउले ' .... म्हणजेच.... तुझे ते True बोलणे आणि तसेच खरे वागणे....... ठेवशील ना लक्षात?
रोहनः होय मॉम.... मी नक्की लक्षात ठेवीन.

2 comments:

  1. .तुमचं आत्ताचं पोस्ट वाचलं. छान जमलंय. मुलांच्या मनावर मुद्दाम केलेल्या संस्कारा पेक्षा नकळत होणारे संस्कार जास्त टिकुन रहातात..

    ReplyDelete
  2. धन्यवाद, महेंद्र.:)

    ReplyDelete

आपापले रोजचे नियमित उद्योग नित्यनेमाने करत असताना अनेकविध घटना स्वत:च्या आयुष्यात व आजूबाजूला घडत असतात. त्या मनावर कधी ठळक छाप ठेवतात तर कधी कुठेतरी अंधूक नोंद होते. वेगवेगळ्या मन:स्थितीत त्या नोंदी पुन्हा पृष्ठावर येतात... त्यांचा धांडोळा घेण्याचा हा प्रयत्न.

आपण आवर्जून वाचलेत, अभिप्राय दिलात, मन:पूर्वक आभार !