चित्रदगड - पिक्चर्ड रॉक्स

नेटीव इंडियन चेहरा

गेल्या महिन्यात पाहुण्यांना घेऊन, " मॅकिनॉव आयलंड, सूलॉक्स, टकमिनॉव फॉल्स व पिक्चर्ड रॉक्स " असा एक मस्त दौरा केला. यावेळी पिक्चर्ड रॉक्सपासून सुरवात करून उलटे मागे येतेय. मॅकिनॉवचा वृत्तांत काही दिवसांपूर्वी इथे दिलाच आहे. यावेळी नवीन काही फोटोंची भर पडली असल्याने शेवटी ते फोटो टाकेनच.

जगप्रसिद्ध असलेल्या पिक्चर्ड रॉक्सना कितीही वेळ व कितीही वेळा पाहिले तरीही पुन्हा पुन्हा पाहावेसे वाटेल. अगदी नायगारा सारखेच. पाहिलेत नं, माझे नायगारा प्रेम लगेच उफाळले. यावर्षी उन्हाळ्यात गेलो नाही आम्ही. अजून रुखरुख लागलीये. अर्थात हातात दोन महिने तर नक्कीच आहेत तेव्हां कधीही भूर्रर्रर्रकन उडेनही.

तर जणू हे खरेखुरे दृश्य नसून चित्रेच पाहतोय की काय असे वाटायला लावणारे, वेड लावणारे हे ' चित्रदगड ’. लेक सुपिरिअरच्या दक्षिण किनाऱ्यावर साधारण ४२ मैलाच्या परिसरात पसरलेले, वाळूचे बनलेले हे दगड व त्यातून घडलेल्या कडे-कपारी, उंचउंच कपचे कपचे काढल्यासारख्या अवाढव्य भिंती, मधूनच अगदी टोकदार सुळके, तर कुठे चक्क नेटीव इंडियन्सच्या चेहऱ्याचा भास व्हावा, ( अगदी खराच चेहराच आहे असे वाटावे इतका भास होतो. ) लवर्स पॉईंट, इंद्रधनुष्यी गुहा, जणू युद्धासाठी उभ्या आहेत असे भासणाऱ्या युद्धनौका, लवर्स लिप, चॅपेल रॉक. हे सारे ज्ञात आकार. परंतु खरे तर जितके गुंगून आपण पाहू लागतो तितके अनेकविध आकार आपल्याला दिसू लागतात. हा मनाचा खेळ पुढे पुढे इतका वाढतो की मग बोटीतले अनेक अनोळखी सहप्रवासीही एकमेकांना, " अरे, ते पाहिलेस का? किती खराखुरा वाटतोय नं?" असे प्रश्न विचारू लागतात.

वाळूच्या दगडांवर गेली हजारो वर्षे पाणी, वारा - वादळे, पडणारा प्रचंड बर्फ व त्याचा या दगडांवर चढलेला जबर थर व कधी हलक्या तर कधी सपकारे ओढणाऱ्या, कधी प्रचंड उसळी घेऊन या दगडांवर फुटणाऱ्या मोठ्याला लाटांमुळे या दगडांचा आकार बदलत गेला व बदलतो आहे. काही कपारी तर खूपच खोल आहेत. काही ठिकाणी कमानी झाल्यात. या ३७ मैलात नानाविध प्रकार आपल्या डोळ्यांना सुखावतात. हे सारे विविधाआकार धारण केलेले दगड नैसर्गिकरीत्या अत्यंत मनोहरी रंगांनी मढवलेले आहेत. पाण्यातली निरनिराळ्या खनिजांमुळे चॉकलेटी, तांबूस, रापलेला सोनेरी रंग, मँगनीज, तांबे, चुनकळी, लोखंडामुळे चढलेली हिरवट छटा..... या दगडांवरून अनेक ठिकाणी कोसळणारे छोटेमोठे धबधबे - एकंदरीत सात मोठे धबधबे व अगणित छोटे ओहोळ, सुपिरिअर लेकचे नितळ, स्वच्छ - कुठे हिरवेगार तर कुठे निळेशार पाणी..... या साऱ्यावर जेव्हां अस्तास जाणाऱ्या सूर्याची किरणे उन्हाळ्यात पडतात तेव्हां ते तीन-चार तास अवर्णनिय़ आनंदाचे. डोळ्यांचे पारणे फिटते. एका ठिकाणी तिन्ही बाजूंनी प्रचंड उंच कपच्यांच्या भिंती, त्यावर अक्षरशः पाचूच मढवलेत असे वाटावे इतका गडद हिरव्या रंगाचा राप व खाली हिरवेकंच पाणी.... वेडे झालो होतो आम्ही सगळेच. निसर्गाची किमया अगाध आहे, तो अनंत करांनी उधळतोय आपल्यावर..... आपण त्याच्या स्वाधीन होऊन जायचे. बस.

वर्षातील सगळ्या ऋतूंत वेगवेगळे सौंदर्य पाहायला मिळेल असे हे ठिकाण. आवर्जून निदान एकदा तरी भेट द्यावीच असेच हे ठिकाण. जेव्हां पीक विंटर असतो त्यावेळी पुन्हा भेट द्यायची असे आजतरी मी ठरवलेय. साधारण १४० इंच बर्फ पडतो. लेक सुपिरिअरचा वरचा १३ इंचाचा लेअर या परिसरात गोठतो. हा संपूर्ण ४२ मैलांचा किनारा व चित्रदगड हिमाने माखलेले असतात. त्यातून निर्माण होणारे आकार, हिमावर पडलेली सूर्याची किरणे, लकाकणारे हिमं, इंद्रधनू लोलक.... जीवघेणी थंडी असली तरी त्याहून जीवाला पिसे लावणारे दृश्य पाहायला जायचेच.

सोबत नचिकेतने कॅमेऱ्यात बंदिस्त केलेली विलोभनीय दृश्ये दोन भागात टाकतेय. चित्रफितीही मला टाकायच्यात. परंतु मॅकिनॉवचे प्रॉमिस अजून पुरे केले गेलेले नाही - सॉरी. नाईलाज झालाय अगदी. पण ते माझ्या हातात नाहीये नं..... नचिकेतच्या नाकदुऱ्या काढणे चालू आहे.... कधीतरी यश मिळेलच. तेव्हां पिक्चर रॉकच्याही चित्रफिती लवकर टाकेन अशी आशा मनाशी बाळगून आहे.

ग्रॅंड पोर्टल पॉईंट

लवर्स लिप

मायनर्स कॅसल

फोटो सौजन्य : नचिकेत
क्रमश: