जाता जाता एक नजर इथेही........

Saturday, July 25, 2009

कातरवेळी बेघर प्राण घरांचे

शब्दांच्या वेशीवर मौन थांबले
नियतीचा चकवा प्राणांत गलबले

बेचैन जीव प्रवास घाबरा
कोण दिशेस वर्तमानास आसरा

मोहभूलीचा सर्वत्र संचार मुक्त
जाणीवांनो व्हा यातून रिक्त

पायांना भोवरा चालतो दशदिशा
शोधत डोळ्यातील हळव्या भाषा

काळजात तेवती व्रण व्याकुळते
कातरवेळी बेघर प्राण घरांचे

2 comments:

  1. मालतिनन्दनJuly 28, 2009 at 2:39 AM

    भाग्यश्री,
    अप्रतिम कविता. ’कातरवेळी बेघर प्राण घरांचे’ या शेवटच्या ओळीने कांही क्षण माझाही प्राण कातर झाला. पण तो अर्थ जसा काळजात घुसला त्याक्षणी दादा निघून गेली, ’वाह! क्या बात है!’

    जियो!

    ReplyDelete
  2. Arundada, anek aabhar. Tula kavita aawadali.....bar vatal. :)

    ReplyDelete

आपापले रोजचे नियमित उद्योग नित्यनेमाने करत असताना अनेकविध घटना स्वत:च्या आयुष्यात व आजूबाजूला घडत असतात. त्या मनावर कधी ठळक छाप ठेवतात तर कधी कुठेतरी अंधूक नोंद होते. वेगवेगळ्या मन:स्थितीत त्या नोंदी पुन्हा पृष्ठावर येतात... त्यांचा धांडोळा घेण्याचा हा प्रयत्न.

आपण आवर्जून वाचलेत, अभिप्राय दिलात, मन:पूर्वक आभार !