हिमवर्षाव........

सॅन फ्रॅन्सिस्कोवरून धमाल करून घरी-मिशिगन मध्ये परत आलो. डेट्रॉईट विमानतळावर उतरण्या आधीच विमानाच्या खिडकीतूनच एकंदर परिस्थितीची चुणूक दिसू लागलेली होतीच. बॅग्ज घेऊन विमानतळावरून बाहेर पाऊल टाकले आणि असे काही भाजलो की धुमतकाट पळत पुन्हा आत शिरलो. ' भाजलो '.... अरे ही असे काय लिहिते आहे असे वाटले असेल ना तुम्हाला? पण खरोखर तसेच आहे हे. बाहेर पडताक्षणी वाऱ्याचे भयानक थंड सपकारे चेहऱ्यावर इतके जोरात बसले की डोळे-कान-गाल अक्षरशः जळले. विंडचील- मायनस ३९ फॅरनाईट होता व तापमान २२ फॅरनाईट. सूर्याने किती दिवसात दर्शन दिले नव्हते कोण जाणे. घरी पोचेतो तापमान अजूनच खाली घसरले. हुडहुडी भरली.

आधीच झालेली बर्फवृष्टी कमी की काय म्हणून काल संपूर्ण दिवसभर बर्फ पडत होता तो रात्रीही थांबला नाही. सरतेशेवटी आज सकाळी साडेअकरा पासून जरासा मंदावला. आणि ही फक्त सुरवात आहे बरं का. जोरदार वादळी बर्फवृष्टी बहुदा अजून बाकीच आहे. या वर्षी उन्हाळाही अतिशय सौम्य होता त्यामुळे अजूनच भीती वाटतेय. गेल्या वर्षी तीन दिवसात लागोपाठ सात हिमवादळे आली होती. सूर्य अर्थातच आजही दिसलेला नाहीच. बरेचदा भरपूर बर्फ पडला की तितका थंडावा शरीराला जाणवत नाही हा आमचा गेल्या अनेक वर्षांचा अनुभव आहे. जिकडे तिकडे शुभ्र, स्वच्छ व भुसभुशीत बर्फ डोळे सुखावतो. कानटोपी, हातमोजे, बूटस व जाड कोट चढवून मी व लेक बर्फात थोडेसे खेळलो व फोटो काढले. तेच फोटो सोबत जोडत आहे.

आम्ही प्रत्यक्ष कुडकुडतोय तुम्ही फोटोतून थंडावा अनुभवा.

खिडकीवर गोठलेल्या पागोळ्या

शौमित्र

आईस्क्रीम करायचेय.... मग घ्याकी हा बर्फ......