स्वयंपाक घराच्या खिडकीत हाताशी असावी म्हणून कडीपत्ता, मधून मधून धणे पेरणे, मिरच्या, ओवा यांनी जम बसवला. सोबतीला लसूण, कांदाही अधुनमधुन पाहुणे बनून येत. कांदा, लसणीला डालकीत पात फुटली की मातीत रुजवायचा मोह आवरत नाहीच. आपल्या कुंडीत लावलेली लसणीची ओली पात इतकी सुंदर लागते म्हणून सांगू. ओव्याची भजी खाण्याचा कार्यक्रम महिन्यातून एकदा होत असेच. ओव्याची पाने किंचित फुगीर व खरखरीत असतात. या पानांची भजी अप्रतिम लागतात. अहाहा! नुसत्या आठवणीनेही तोंडाला पाणी सुटलेय.
कांदा म्हटला की प्रथम आठवतात त्या डोळ्याला लागणार्‍या धारा। डोळ्यातून पाणी काढणारा कांदा. लेक तर दुसर्‍या खोलीत असला तरी ओरडतो, " आई, डोळे चुरचुरतात. " भजी करू का असे विचारले की लगेच जोरात ’ हो ’ येते. तेव्हा आईचे डोळे वाहिले तरी चालतात. जिभेपुढे कोणाचे काही चालत नाहीच. खेकडा भजीचा कांदा, कांदेनवमीची धमाल. पीठ पेरून केलेली कांद्याची भाजी. आपले अनेक पदार्थ कांद्याशिवाय होतच नाहीत.
लहानपणी अचानक ठसका लागला की, " अगं वर बघ, वर बघ " असे आजी सांगे आणि म्हणे, " ती बघ तुझी सासू कांदे खाई " कोणी जरा अतीच करत असेल तर लगेच ऐकू येते, " नाकाने कांदे सोलू नकोस.. " किंवा " हा बघ अकलेचा कांदा बोलला... " कोणी कुचकटपणा केला की, " कुजका कांदा कुठला.. " हल्लीच भाव गगनाला भिडल्याने चिरताना डोळ्यांना नाही तर खिशाला रडे आणणारा कांदा. शंकर पाटील यांचे " कथा अकलेच्या कांद्याची " हे वगनाट्यही खूप गाजले होते. कांद्याची महती सांगावी तितकी थोडीच आहे.
हल्लीच आईने अश्याच लावलेल्या कांद्याच्या पातीवर अतिशय सुंदर फुल उमलले. इवलेसे ते फूल इतके गोंडस होते. कांद्याची शेती मी पाहिली आहे. पण मी गेले असताना एकदा कांदे काढणी सुरू होती तर एकदा पात डोलत होती. फूल आधी कधीच पाहिले नव्हते. फूल पाहिल्याचा आनंद तेही आपण स्वत: लावलेल्या कांद्याला आलेले पाहून द्विगुणित झाला. वेबकॅमवरुन त्याला पाहिले. त्याचे कौतुक, लाड झाले. बाबांनी त्याला कॅमेर्‍यातही बंदिस्त केले आणि लगेच ते फोटो मला धाडले. प्रत्यक्ष नाही तरी वेबकॅमवरुन का होईना ते गोजिरे फूल पाहिले. तुम्हीही पाहा...
किती इवलेसे आहे नं...
मेथीच्या दाण्याएवढ्या छोटुकल्या कळ्या आहेत या...
देवाने किती मनापासून निर्मिली आहे नं सृष्टी...
अहाहा... कसले गोड दिसतेय गं ताई ते फुल :)
ReplyDeleteबाकि ’फक्त ’ फुलाच्या पोस्टमधे किती पदार्थांची नावं सुबकपणे पेरलीयेस..... :) ... कांद्याची खेकडा भजी, आणि ओव्याच्या पानांची भजी ... निषेध!!!
’बाबांनी फोटो पाठवले ’ या वाक्यामूळे मला काका आणि त्यांचा कॅमेरा आठवला.... किती हौस आहे त्यांना फोटो काढण्याची .... गौराक्का कशी लाड करून घेते आणि एकेक फोटोसाठी :)... इशान शहाणा आहे तुझा हे वाक्य त्या दोघांकडून ऐकायला इशानूला कसं मस्त वाटतं आणि :)
khoop sundar distey phool. pharach chhan.
ReplyDeleteखूप सुंदर फूल. मीही कधी नव्हते पाहिले! त्याला वास येतो का कांद्या सारखा? तुझं वाक्य देखिल फार आवडलं....खरंच किती मनापासून सृष्टी निर्माण करतो देव!
ReplyDeleteअश्विनी
खूपच सुरेख :)
ReplyDeleteइथे बंगलोरमध्ये कांद्याची फुले विकायला असतात हल्ली मार्केटमध्ये...
सुंदर गं ! तुमच्यामुळे ही कायकाय वेगळीच फुलं बघायला मिळतात ! गेल्यावेळी गौरीने आल्याच्या फुलाचा फोटो टाकला होता ! आठवतं ? :) :)
ReplyDeleteहो गं, बाबांना आणि आमच्या माताहरीला हौस भारी. आईचे तर सारखे काहितरी सुरूच असते. गौरा,इशानची आठवण निघतच असते वारंवार. :)
ReplyDeleteमाधुरी, अगं आईने उत्साहाने अजून दोन तीन कांदे खोवलेत. पाहुया जास्त फुले येतात का.. :)
ReplyDeleteअश्विनी, येतो गं.त्याला कांद्याचाच वास येतो. अति उग्र नव्हता असे आई म्हणाली. अर्थात ते इवलेसे एकच होते नं... मळा असेल तिथे आसमंतात नुसता कांद्याचाच वास असेल.
ReplyDeleteधन्सं!
सुप्रिया, कांद्याची फुले विकायला.. पण मग त्याचे काय करतात? म्हणजे भाजी वगैरे करतात का?
ReplyDeleteहो तर, आठवतेय नं! निसर्गाची किमया न्यारीच बघ! अनघा, अगं माझ्या जर्द पिवळ्या जास्वंदीला थंडीत चक्क केशरी रंगाची फुले येतात. आहे नं गंमत..
ReplyDeleteकांद्याचं फुल?? 'पत्थर के फुल' सारखं वाटतंय ऐकायला ;)
ReplyDelete>>
बाकि ’फक्त ’ फुलाच्या पोस्टमधे किती पदार्थांची नावं सुबकपणे पेरलीयेस..... :) ... कांद्याची खेकडा भजी, आणि ओव्याच्या पानांची भजी ... निषेध!!!
+११२२३३४४
मी नव्हते पाहिले कधी हे फूल... :) मस्तय.. :)
ReplyDeleteआणि मी नाही करणार निषेध... :) माझ्यावर ओवाळून टाकते ती कुठलाही पदार्थ केला की... ;)
20/21 varshaanpoorvi aamhi Chandigadhlaa gelo hoto na Sarmilacya lagnala tevha tithe Vasantimavashikade kandyache ek shetch hote. tevha hi phule pahili hoti. tya phulana kandyachach vaas yeto. phulala kandyacha vaas baghun gammat vatali hoti. vaas jara soumya asato.
ReplyDelete:) :D
ReplyDeleteताई,मला पण हाच प्रश्न पडला होता कि,कांद्याच्या फुलाच काय करत असतील?
ReplyDeleteमाझ्या ऑफिसच्या मैत्रिणीला विचारलं....ती सांगत होती कि आपण जशी दह्याची कढी बनवतो तशीच कढी बनवतात आणि कांद्याची फुले देठासकट कापून उकळी येण्यापूर्वी टाकतात...त्याला "हस्सीभाजी" म्हणतात (हस्सी म्हणजे "फ्रेश")....
'देवाने किती मनापासून निर्मिली आहे नं सृष्टी...'
ReplyDeleteअगदी खरं. खूप छान पोस्ट आणि कांद्याचं फूल सुद्धा!
मला मी पहिल्यांदा पाहिलेली कांद्याची फुलं आठवली :-)
ReplyDeleteहेरंब, पत्थराची फुलेही भारी सुंदर असतात रे! केव्हांतरी तेही फोटू टाकायला हवेत.:)
ReplyDeleteमला सारखी ओव्याच्या भजीची आठवण येतेय.. आईची आठवण येतेय..!!
रोहन आहे नं सुंदर !
ReplyDeleteचला आता ओवाळून टाकायची तयारी करायला घेते. :D:D
ओह्ह! वासंतीमावशीकडे गेला असताना नं.. हो. आईही म्हणाली की वास मवाळ आहे. कांद्याइतका उग्र नाही.
ReplyDeleteधन्यवाद आई!
ओह्ह! असं आहे का. कांद्याच्या फुलांची कढी.. केव्हांतरी कुंडीत जास्ती फुले फुलली की करून पाहायला हवी. :)
ReplyDeleteधन्यू गं!
मेघना, आभार्स गं! इवलेसे.. सुंदर!
ReplyDeleteश्रीराज, सविता, धन्यवाद! :)
मी नव्हते पाहिले कधी हे फूल....खूप खूप सुंदर...
ReplyDeleteकांद्याचं फूल बरेचदा पाहलंय या पूर्वी पम तुझे डोळे अन मन यांनी काय चमत्कार घडवलाय .
ReplyDeleteकिती गोड दिसतेय नं अपर्णा कांद्याचे फूल.. :)
ReplyDeleteधन्सं गं !
आशाताई खूप खूप धन्यू! :) आता हे इवलेसे मोहक फूल प्रत्यक्ष कधी पाहायचा योग येतोय कोण जाणे. सध्या मी इथे कुंडीत लावलेय. :)
ReplyDeletekhup sundar disatay he fool..me kadhi pahile navhate ..
ReplyDeleteWhile checking recipe for 'sabudana khichadi' I got on to your blog, and then spent full two hours on it. Loved it! Will keep reading again and again. Thanks.
ReplyDeleteउमा धन्यू गं! :)
ReplyDeleteसतीश, माझ्या ब्लॉगवर आपले मन:पूर्वक स्वागत आहे. :)
ReplyDeleteअसं कोणी आवर्जून, मनापासून कळवले नं की खूप आनंद होतो. लिहायची उर्मी पुन्हा बळावते... जोर धरु लागते.
आपले अनेक आभार. आशा आहे आपल्याला लिखाण आवडेल.
मी कधीच पाहिलं नव्हतं कांद्याचं फूल.. सृष्टीचं क्रियेशन जबरदस्त आहे!
ReplyDelete