चित्रदगड - पिक्चर्ड रॉक्स... अंतिम

संध्यासमय

पानी रे पानी तेरा रंग कैसा...

झेपावणारे समुद्रपक्षी

परतीच्या प्रवासात एका विवक्षीत जागी बोट पोहोचताच साठ-सत्तर समुद्रपक्षी अचानक आमच्यावर झेपावू लागले. लांबून गोंडस दिसणारा हा पक्षी प्रसंगी किती रौद्ररूप घेउ शकतो याची झलक मिळाली. कमीतकमी अडीचशे लोक तरी आम्ही होतो तरीही अतिशय वेगाने व उग्र आवेशात हे आमच्यावर झेपावत होते. सावजावर झडप घालताना त्यांच्या डोळ्यात काय भाव असतील त्याचा प्रत्यय आला. जसे अचानक हे आले तसेच वीसएक मिनीटे आमच्यावर घिरट्या घालून ते गायब झाले.

कपारीचे काम सुरू आहे

रसरसते सोने

एकांडा शिलेदार

फोटो मोठा करून पाहिल्यावर लक्षात येईल की ज्या दगडावर हे इतके मोठे झाड रुजलेयं त्यावर फारच कमी ( किंबहुना जवळ जवळ नाहीच ) माती आहे. झाडाची मुळे बाजूलाच असलेल्या मोठ्या दगडावर गेलीत आणि झाडाचे पोषण तिथून होते आहे. :) काय जबर तोडगा शोधलाय नं... आणि या दगडाचा आकारही अचंबित करणाराच. खाली हिरवे पाणी, पिवळसर-सोनेरी दगड, सभोवताली हिरगे गर्द सरळसोट वाढणारे वृक्ष अन वर स्वच्छ निळे आकाश. ट्रेल करू तेव्हां या जागेसाठी किमान तासभर तरी हवाच.

सोन्याचा पर्वत

युध्दनौका - मोरपंखी पाणी

कुठल्या सिनेमाची आठवण होतेय... :)

कुठे मोरपंखी, कुठे हिरवे तर कुठे चकाकते सोनेरी जल...

होडके घेऊन गेलो की या स्तंभाशी थांबून पाण्यात पाय सोडून निसर्गाशी एकरूप होता येते

सूर्याचा कटाक्ष

उजळलेले शेंडे

या हिरव्या जलात समर्पित व्हावं...

फोटो सौजन्य : नचिकेत
समाप्त.