जाता जाता एक नजर इथेही........

Monday, November 5, 2012

फारा दिवसांनी पुन्हा एकदा...


 
सहा महिने झाले.... काहीच लिहिले गेले नाही. ब्लॉग शांतशांत झाला. सुरवातीला, लिहूच आठदहा दिवसात असे म्हणता म्हणता महिना उलटला. दिवस त्यांच्या गतीने पसार होत राहिले आणि ब्लॉगचे वाट पाहणे सुरू झाले.... त्याचे पान काही केल्या उलटेना. आधीच दंततोड्याची सलगी संपायची चिन्हे नव्हतीच.... तश्यांत व्हायरल इन्फेक्शन होऊन एकदम १०४ ताप चढला. घसा पूर्ण सुजलेला... एक थेंब पाणीही गिळता येईना झालेले. डॉक्टर म्हणाले की विषमज्वराची सुरवात आहे आणि व्हायरल ब्रॉंकाईट्स नेही जोरदार हल्ला केला आहे. ताबडतोब हॉस्पिटलमध्ये दाखल हो. माझी तर एकदम तंतरलीच...., " नको हो... दोन दिवस घरीच औषध द्या नं... थोडासा तरी उतरेल की. नाहीच उतरला तर मग माझी शरणागती. होईन बापडी दाखल."   माझा केविलवाणा प्रयत्न. डॉक्टर थोड्याश्या अनिच्छेनेच तयार झाले खरे, पण दिवसातून चार वेळा त्यांना रिपोर्ट करायचा आणि पूर्ण झोपून राहायचे... या अटीवर.   माझ्यात तर डोळे उघडून पाहायचेही त्राण नव्हते. कसे कोण जाणे तापाला माझी दया आली आणि त्याने १०४ वरून १०२ वर उडी घेतली. मग पुढचे पंधरा दिवस तब्येतीत वेळ घेऊन १०१ - १०० पुन्हा १०१, पुन्हा १००.... मग ९९... एक पाऊल पुढे तर दोन मागे असा मनसोक्त खेळ करून तापाने तोंड काळे केलेमात्र जाताना आठवणीने माझ्यातली संपूर्ण शक्ती, उत्साह आणि चव घेऊन तो गेला. महिनाभर मुंगीच्या कणकण जमवण्याच्या अथक प्रयत्नासारखे लढून तापाला फितूर झालेले माझे योद्धे परत आणले.
 
 हे सगळे इतके सांगायचे कारण, या सहा महिन्यात माझ्या मित्रमैत्रिणींनी, ब्लॉग वाचकांनी मेल लिहून, फोन करून, टिपण्या टाकून... सतत माझ्यामुक्याझालेल्या ब्लॉगची-माझी आवर्जून विचारणा केली. सगळ्यांचे मन:पूर्वक आभार. तुमचा लोभ, प्रेम आहेच... असेच राहू देत. एखादी गोष्ट फार काळ थांबली की सुरवात कुठून करायची इथे पुन्हा गाडे अडते. माझेही काहीसे असेच होतेय. हात थांबला तरी गेल्या सहा महिन्यात जीवन सुरूच होते. घटना... अ‍ॅक्शन... रिअ‍ॅक्शन... मन... विचार... खल... चर्चा... पुन्हा विचार.... थोडक्यात काय... डोक्यातल्या खोक्यात भर पडतच होती. त्यांचा निचरा झाल्यानेबळी तो कान पिळीची गत येऊन ठेपली. कधीही कुठेही अचानकबळीच्याडरकाळ्या ऐकू येऊ लागल्या.... तर कधी दबले हुंदके... मुसमुसणे. या सगळ्याचा गूढ काळपट हिरवा डोह होण्याआधी हातपाय मारयला हवेत ची जाणीव जोर धरू लागली.
 
' सॅंडीने च्यामारिकेत आल्या आल्या दणका दिला. आता ओसरलेय सारे... पुन्हा वारे पूर्ववत वाहू लागलेत. मात्र थंडीने एकदम जोर धरलाय. अधूनमधून पाऊस आणि अशक्य मळभ. म्हणजे, ’ आधीच उल्हास तश्यांत फाल्गुन मास ’. डिप्रेशन दबा धरून बसलेय.... घराबाहेर. त्याला घराबाहेरच थोपवण्यासाठी आणि डो-खोक्यात नवीन भर पडण्यासाठी कप्पे रिकामे करायला घ्यायला हवेत... तेही लगेचच. म्हणून लिहायला बसले खरी.... पण.... मनाची गती हातांना झेपेना... पुन्हा शांतता... पुन्हा प्रयत्न.... आणि अचानक बोटे वेगळ्याच वळणावर जाऊ लागली. गेले काही महिने लिखाण थांबलेले तसं गेली काही वर्षे पेन्सिलही थांबली होती. एकदम हुक्की आली, आज पुन्हा प्रयत्न करावा. जसे येईल तसे... ढेपाळता... पांढर्‍यावर चार रेघा ओढाव्यातच.... लगेच कागद समोर घेतला आणि.....

 
 
 

26 comments:

  1. पोस्ट वाचेन आणि पुन्हा कमेंटेन ... आधि मब्लॉविवर ’सरदेसाईज’ दिसल्याचा आनंद व्यक्त करण्यासाठी हे पहिलं कमेंट....
    वेलकम बॅक बयो !! :)
    आता मी चालले पोस्ट वाचायला.....

    ReplyDelete
    Replies
    1. घेतले नं मनावर... :) अमितलाही सांग गो !

      Delete
  2. बयो माझे डॉक्टर सांगतात मला नेहेमी, Worst has already been passed !!
    तेच तूला सांगते मी.... जे जे काय वाईट व्हायचे होते ते होऊन गेलेय.
    आता हात लिहीता , वळता झालाय त्याला थांबवू नकोस !!
    बाकि काढलेले चित्र सुरेख जमलेय. जगासमोर असली तरी स्वत:च्या विश्वात रमलेली मुग्धा !! :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. धन्यू गं! अगदी अगदी... पण ते आधीचे दिवस फार छळ करुन मुंगीच्या गतीने जातात नं त्याचा असर होतो. आता लिहीण्याची सवय ठेवायला हवी. :)

      Delete
  3. "सरदेसाईज"चे दणक्यात स्वागत !
    आता सगळं नीट ना... मग होऊन जाऊ द्या रव्याचे लाडू ;-)

    ReplyDelete
    Replies
    1. आभार्स ! हा हा... अरे पोस्ट लिहून तयार आहे. अनायसे दिवाळीच्या फराळाची जोरात तयारी होतेय... :)

      Delete
  4. Shree tai, ekdam sukhad dhakka dilas bagh. Amhi saglech tula miss karat hoto. Baki lekh ani sketch surekh :-)

    ReplyDelete
    Replies
    1. धन्यू धन्यू श्रीराज ! :)

      Delete
  5. वा.. आता मी देखील सिक्कीम पुन्हा सुरु करीन म्हणतो.. ;) तू टाकणार आहेस का काही सिक्कीमचे फोटो, लिखाण वगैरे?

    ReplyDelete
    Replies
    1. रोहना, तू लिहीणार असशील तर मी काही फोटो आणि त्या अनुषंगाने तिथेच दोन ओळी टाकेन. :) तू घे रे लिहायला.

      Delete
    2. तसे नको. तू इथे लिही बरे. :) हवंतर संपूर्ण अनुभव म्हणून १ पोस्ट लिही. :)

      Delete
  6. स्वत:चे स्वत:ला पुन्हा गवसणे असे म्हणावे का? मन:पूर्वक शुभेच्छा!

    ReplyDelete
    Replies
    1. ब्लॉग मला गवसला हे ही नसे थोडके ना गं... :) धन्यवाद !

      Delete
  7. भेलक्क्म ब्याक !! अशीच लिहित राहा... भरपूर विषय आहेत तुझ्या कडे ;)

    आणि चित्रकला पण????? हे माहित च नव्हतं !! सॉलिडच !!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. विषयच विषय.... ;)

      हेही एक खूळ आहे रे... एकदा पेन्सील हाती आली की प्रयत्न करायचा... पुन्हा कधी ती रुसेल सांगता येत नाही नं.. :D

      Delete
  8. आज पहिल्यांदा येथे येणे झाले.
    आपले पुढील पोस्ट वाचायला उत्सुक

    ReplyDelete
    Replies
    1. निनाद, सुस्वागत व आभार ! :)

      Delete
  9. वाह, क्या बात है. सुंदर चित्र काढलं आहेस. तुझ्या ह्या कले बद्दल माहिती नव्हती.
    आणि आता लिहिणं सुरु ठेव.

    ReplyDelete
    Replies
    1. यस्स सर ! आता इतकी मोठी सुट्टी नाही. धन्यू रे! :)

      Delete
  10. Welcome back....

    इकडच्या थंडीवर ब्लॉगिंग हा एक मस्त उतारा आहे सो लगे रहो....

    ReplyDelete
  11. Namaskar tai,
    tumhala parat blogvar pahun anand vatala.
    Tumhi ajari astanamala tumhala 'tambitache laadu' karun pathavata aale aste tar chhan jhale aste,tumchya aaji naahi ka paathvat hotya tumhala taap aalyavar..tase!
    Aso,asech kaahi lihit raha.ani ho diwalichya khup shubhechha!
    pushpa

    ReplyDelete
    Replies
    1. पुष्पा आभार्स ! :)

      तापात आजीची फार आठवण आली... अगदी अचूक ओळखलेस तू.

      दिवाळीच्या अनेक हार्दिक शुभेच्छा !!!

      Delete
  12. सर्वप्रथम दणक्यात स्वागत !!!आता बरी आहेस ना?

    सहीच काढलय गं चित्र !!
    अशीच छान छान चित्रे समोर येउ देत..

    ReplyDelete

आपापले रोजचे नियमित उद्योग नित्यनेमाने करत असताना अनेकविध घटना स्वत:च्या आयुष्यात व आजूबाजूला घडत असतात. त्या मनावर कधी ठळक छाप ठेवतात तर कधी कुठेतरी अंधूक नोंद होते. वेगवेगळ्या मन:स्थितीत त्या नोंदी पुन्हा पृष्ठावर येतात... त्यांचा धांडोळा घेण्याचा हा प्रयत्न.

आपण आवर्जून वाचलेत, अभिप्राय दिलात, मन:पूर्वक आभार !